Desembre

Desembre

ME ACOMPAÑAN

lunes, 31 de octubre de 2011

EL MEU PARE AMB COMPRAVA AQUESTS LLIBRETS- MI PADRE ME COMPRABA ESTOS LIBRITOS

-EN EL CENTRO MI PADRE Y YO CUANDO ERA PEQUEÑA-

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LA IMAGEN-

BONA NIT:

Quan era petita, el meu pare amb comprava aquests llibrets escrits per en JOSEP MARIA FOLCH I TORRES e ilustrats per el dibuixant JUNCEDA.
Eran noves edicions, doncs quan varen ser escrits, jo encare no havia nescut.
Aquests contes amb despertaren uns sentiments que encara amb duren.
Jo de tan en tan en publico algún i el traduexio al castellà, perque que encare que estiguin passats de moda, a mi m´encanten.
PAU I BE.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENAS NOCHES:

Cuando era pequeña mi padre me compraba estos libritos escritos por JOSEP MARIA FOLCH I TORRES e ilustrados por el dibujante JUNCEDA.
Eran nuevas ediciones, pues cuando fueron escritos, yo aún no había nacido.
Estos cuentos me despertaron unos sentimientos que aún me duran.
Yo de tanto en tanto publico alguno y traduzco al castellano, porque aunque estén pasados de moda, a mi me encantan.
PAZ Y BIEN.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró.

domingo, 30 de octubre de 2011

UNA FESTA D´AMIGUES-UNA FIESTA DE AMIGAS




-ESCANEDO DEL LIBRITO HISTORIETAS EXEMPLARS QUE TENGO EN CASA-
-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-
FOTOGRAFIA ESCANEADA DE UN LIBRO QUE TENGO EN CASA.

BON DIUMENGE:
De moment a Valencia a deixat de plourer.
Avui he triat aquesta Historieta Exemplar, escrita per el que fou gran escriptor Josep Maria Folch i Torres.
La traduexio i la resumeixo en castellá.

BUEN DOMINGO:
De momento en Valencia a dejado de llover.
Hoy he escogido esta Historieta Ejemplar, escrita por el que fue gran escritor José Maria Folch i Torres.
La resumo y traduzco al castellano.

UNA FIESTA DE AMIGAS

La Julieta, sentada en uno de los bancos de su jardín, aguardaba feliz la llegada de sus amigas que había invitado a merendar para celebrar un hecho inolvidable.
Con sus bellas trenzas colgando, pensaba en aquel hecho, mientras sus manitas, delgadas y elegantes, acariciaban el enorme perro de Terranova que había ido a acostarse cerca de ella.
El perro, el fiel Tom, se tomaba aquellas caricias de su amita con visible satisfacción, poniendo su cabeza sobre las rodillas de Julieta.
Al cabo de poco rato, llegaron las amigas alegres, con la ilusión de pasar unas bellas horas en aquella suntuosa casa.
Más cuando entraron el el jardín, no se atrevieron a avanzar, al ver aquel perro tan grande.
-Ya podéis entrar -les dijo Julieta- que Tom es un buen amigo.
Más ellas no se atrevían a avanzar.
Entonces Julieta se levantó y ordenando al perro que se quedara allí, corrió hacia sus amigas..
-¡Que alegría, nos has dado!-le dijeron- Nada nos complace más que jugar y conversar contigo...Solamente que no sabemos que fiesta es la que celebras hoy.
-Pronto los sabréis, amigas mías. ahora vamos a saludar a mamá, y mientras merendamos os diré el motivo de esta reunión.
Así lo hicieron, pero cuando pasaron por delante del banco huyeron despavoridas.
-No me gustan los perros-dijo una de ellas-.No se como tu, Julieta, le puedes tener afecto a una bestia tan grande.
-A mi- dijo otra- me gustan los perros, pero tiene que ser pequeños, aquellos que parecen muñecas y se les puede hacer una manteleta y atar una cintita al cuello
Julieta sonreía oyéndolas hablar así, y por toda respuesta dijo:
-Pues hoy, el Tom está invitado a merendar con nosotras, porque él es el verdadero rey de la Fiesta.
Llegó la hora de merendar, y cuando iban a sentarse alrededor de la mesa, Julieta les pidió que la escucharan, que iba a contar el motivo de la reunión.
Se silenciaron y ella les habló así:
-Hoy hace dos años que me sucedió un hecho que podía haberse convertido en tragedia. A mi entonces también me daban miedo los perros; un miedo invencible.
"Aquel año habíamos ido a veranear a un pueblo de mar, ya que el médico me había recomendado, respirar aires marinos y tomar baños de sol en la playa.
"Cada mañana me iba cerca del mar con la criada, y allí en la arena, me pasaba horas al sol, conb la cabeza cubierta por la sombrilla.
"Pero una mañana me la olvidé y tuve que mandar a la criada a casa, que era un poco lejos, para que me la trajera.
"Me quedé sola en la playa. Solo se veía una barquita, entre la arena y el agua, como si quisiera adentrarse en el mar. Pero no había nadie dentro ni cerca.
"Aún no hacia ni cinco minutos que estaba sola, cuando se me acercó un perro de grandes dimensiones, la presencia del cual me causó miedo, y sin pensar en las consecuencias me puse a correr para huir. El perro creyendo que yo jugaba, empezó a correr detrás de mi.
"Llena de miedo y no encontrando, y no encontrando ningún donde refugiarme, me dirigí hacía la barquita y de un salto me metí dentro.
"¡Dios mío! cuando pienso, aún me siento con escalofríos de terror. La barca, con el empuje que le dí con el salto, entró en el agua y en un instante me vi mar adentro empujada por una corriente.
"Dentro de la barca no había remos, ni yo habría sabido manejarlos.
"Llena de pánico, empecé a gritar; pero nadie me oía.
El viento me llevaba mar adentro.
"El perro se había quedado cerca del agua, y cuando pensaba que ya no tardaría en perder la tierra de vista; el perro al oir mis gritos, dió un salto y se lanzó al agua.
"¡Que pasaría! A mi que siempre me habían dado miedo los perros. El noble animal, nadando esforzadamente llegó cerca de la barca y se puso a nadar; y cual fue mi sorpresa y mi esperanza, cuando vi que el perro cogía con la boca una cuerda que colgaba de la barca, y se ponía a nadar, con la cuerda entre los dientes, en dirección a la playa.
"Mientras tanto ya había vuelto la criada, y en verme en la mar empezó a gritar, consiguiendo que acudieran unos pescadores y mucha gente.
"Todo el mundo pudo presenció el acto heroico del perro, que con su esfuerzo me llevó cerca de la orilla.
"Entonces los pescadores entraron con el agua hasta las rodillas y subieron la barca a la playa.
"Yo no se que me pasó entonces, pero os he de decir que sin acordarme del miedo que me daban los perros, me abracé al cuello de aquella bestia enorme y lo llené de besos.
El se los tomaba contento, moviendo la cola y dándome muestras de satisfacción.
Julieta hizo una pausa. Su pecho le latía de emoción recordando aquella hora de miedo.
Después mirándose a sus amigas les dijo:
-Aquel perro er el tom; era aquel que os daba tanto miedo.
Como si el perro hubiera presentido que se trataba de él, se presentó en aquel momento en el comedor.
Julieta le tenía preparado un buen plato de golosinas y, con el consentimiento de todas, ser las hicieron comer allí mismo en la mesa, como si el Tom fuera otra compañera.
Después, todas llenaron de caricias al animal, y una de las amigas, la que había dicho que sólo le gustaban los perros pequeños, exclamó:
- ¡Si hubiera sido pequeño no habría tenido fuerza para remolcar la barca...Pues ahora, me gustan más los grandes!

-----------------------------------------------------------------

Desde Valencia con cariño (amb carinyo), Montserrat Llagostera Vilaró

viernes, 28 de octubre de 2011

EL SOL Y LA NUBE


HE COPIADO EL TEXTO DE ESTE LIBRO QUE TENGO EN CASA

EL OTRO DIA, CUANDO CAIA LA TARDE, HICE ESTA FOTOGRAFÍA DESDE LA VENTANA DEL COMEDOR DE MI CASA

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BONES TARDES:
Avui copio directamen al castellá, aquest episodi del Libro de Los Valores,( pág. 176), que fa anys amb va regalar el meu marit.

BUENAS TARDES:
Del Libro de los Valores, (pág. 176), he copiado este episodio que hace años me regaló mi marido.

EL SOL Y LA NUBE

La energía, como el bien, se expande sin cesar. Va contra su naturaleza el reservarse para sí. El hombre de natural, está abierto al encuentro, y en el encuentro advierte que darse es ganarse, no diluirse.

El Sol viajaba por el cielo, alegre y glorioso. En su carro de fuego, despedía sus rayos en todas direcciones.
En las viñas, cada racimo de uva que maduraba robaba un rayo por minuto, in cluso dos. Y no había hierba, araña, flor o gota de agua que no tomase parte.
Una nube de tempestuoso humor murmuraba:
-Deja, deja que todos te roben. verás de qué manera te lo agradecerán cuando ya no te quede nada que puedan robarte.
El Sol seguía alegremente su viaje, regalando rayos a millones, billones, sin contarlos.
Sólo en su ocaso contó los rayos que le quedaban, y, mira por dónde, no le faltaba ninguno. La nube, sorprendida se deshizo en granizo.
El Sol se tiró alegremente en el mar.

GIOVANNI RODARI ,Lecturas comentadas
(Edelvives, Zaragoza 1990)

Desde Valencia con cariño(amb carinyo), Montserrat Llagostera Vilaró

miércoles, 26 de octubre de 2011

CORTESIA



PAGINAS ESCANEADAS DEL LIBRO QUE TENGO EN CASA TITULADO" EN PERET", CUYA AUTORA FUE LA GRAN ESCRITORA LOLA ANGLADA

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BONES TARDES:
Aci poso un altre episodi de aquest llibret tan apreciat que tinc a casa i el tradueixo en castellá.

-AUTORA I DIBUIXANT-LOLA ANGLADA-

BUENAS TARDES:
Aquí pongo y traduzco al castellano, otro episodio de mi apreciado libro que tengo en casa .

CORTESÍA

Así el más galante de los caballeros, se inclina delante de las Abejas porteras y les dice:
- Mis señoras yo os saludo. No creáis ninguna mala intención nos lleva aquí. Yo soy Peret que viajo por el país de los cuentos.Por vuestra belleza estimadas señoras, Peret os pide que nos dejéis atravesar vuestro bosque, porque queremos ir al Castillo de los Gigantes. si me lo permitís, vuestro nombre estará toda la vida gravado en mi corazón, y vuestra graciosa figura en mi pensamiento.
Las Abejas, que son muy coquetas, sonríen. Y la más mayor responde:
-Miseñor, no sabría negar la entrada a tan galante caballero. Atravesad nuestro bosque y os encontraréis a las mismas puertas del Castillo de los Gigantes. si estáis cansado, entrad en la colmena que comeréis miel y reposaréis de las fatigas del viaje .
Al oir las abejas, el caballo se queda confundido. Y piensa:-Este muchacho tiene razón: mira por donde la cortesía es un medio para salirse de muchas cosas.

-AUTORA Y DIBUJOS-LOLA ANGLADA-

Desde Valencia con cariño(amb carinyo), Montserrat Llagostera Vilaró


domingo, 23 de octubre de 2011

FOTOS DE LA MANIFESTACIÓN EN VALENCIA, PARA LA SALUD MENTAL













-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BONES TARDES:
Aquest matí ha sigut un día molt emotiu.
He anat a la MANIFESTACIÓ PER LA SALUD MENTAL i he fet aquestes fotografies.
A dalt he posat la direcció de ASIEM, una asoció que ajuda a la integració a la societat dels malats mentals i apoia els seus familiars.

BUENAS TARDES:
Esta mañana ha sido emotiva.
He ido a la MANIFESTACIÓN PARA LA SALUD MENTAL, y he hecho estas fotografías.
Arriba he puesto la dirección de ASIEM, una asociación que ayuda a la integración de los enfermos mentales en la sociedad y apoya a sus familiares.
Desde Valencia con cariño (amb carinyo), Montserrat Llagostera Vilaró

sábado, 22 de octubre de 2011

LES GERRETES DE CONFITURA-LAS JARRITAS DE CONFITURA



DEL LIBRO" EN PERET" DE LA ESCRITORA LOLA ANGLADA, HE ESCANEADO ESTE EPISODIO.

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BON DIA:
Avui tradueixo al castellá aquest episodi del llibre "EN PERET", de la que fou gran escriptora Lola Anglada

BUENOS DIAS:
Aqui tenéis traducido al castellano este episodio del libro "EN PERET", de las que fue gran escritora Lola Anglada

LAS JARRITAS DE CONFITURA

No hablemos más de cosas tristes, que el chico ha puesto los ojos a la jarrita de confitura y piensa:-¡Si la madre supiera que he descubierto el escondrijo!
Pero aunque haya descubierto el escondrijo de las jarritas de confitura, no sabe la manera de abastecerselas. Su madre las ha puesto en una estantería, en el granero, y no llega. Solamente se les mira, y ve que además de las jarritas, que son de barro cocido, también hay botecitos que son de cristal verde. Y el que más le gusta son los botecitos, porque dejan ver la confitura. La confitura de naranja parace oro, y el se le mira muy atentamente; dice que es la más bonita. Pero
ve la de "cabello de ángel" y la del melón. Y la de la sandía y la de las cerezas Cada vez que sube al granero y ve la fila de botes y jarritas, corre a su madre, y la abraza, diciéndole:
-Madrecita si supiera como la quiero!-Y le da mil besos. Peret sabe como se terminan estos mimitos. Terminan comiendo confitura, que es el pago que le da su madre por sus carantoñas, y porque el aquel día habrá hecho bondad.

Desde Valencia con cariño,(amb carinyo),Montserrat llagostera Vilaró.



viernes, 21 de octubre de 2011

SEMBLA QUE PLOURÁ-PARECE QUE LLOVERÁ

A LAS 19, 30 DE LA TARDA HE FET AQUESTA FOTOGRAFIA DESDE LA FINESTRA DEL MENJADOR

A LAS 19,30 DE LA TARDE HE HECHO ESTA FOTOGRAFIA DESDE LA VENTANA DE MI CASA

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LA IMAGEN-


BONA NIT:
Ahir va fer 29 anys de les inundacions i desvordament del pantano de Tous (Valencia),.
A mi en faltavan dos día per donar a llum al meu fill Albert.
I ara el veurer per la finestra aquest Cel tant negre, penso "sembla que plourá."
Esperem que no hi hagin inundacions.
Quan aneu a dormir dolços sons.
Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENAS NOCHES:
Ayer hizo 29 años de las inundaciones y desbordamiento del pantano de Tous(Valencia).
A mi me faltaban dos días para dar a luz a mi hijo Albert.
Y ahora al ver por la ventana del comedor este cielo tan negro, pienso" parece que lloverá".
Esperemos que no haya inundaciones.
Cuando vayáis a dormir dulces sueños.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró


jueves, 20 de octubre de 2011

CANÇÓ DEL CEL ESTRELLAT-CANCIÓN DE CIELO ESTRELLADO

LA IMAGEN LA HE ESCANEADO DE UNA POSTAL QUE TENGO EN CASA



DE ESTE LIBRO QUE TENGO EN CASA, HE COPIADO EL POEMA DE D. JOSEP MARIA DE SEGARRA
-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BON DIA:
Aci tení un Poema del que fou un gran escriptor Josep Maria de Segarra, més abaix el tradueixo en castellá.
CANÇÓ DEL CEL ESTRELLAT
Dolç silenci de la nit,
ai que la sang es refreda,
i el pols va més aclarit:
es desfá aquell vel de seda
del pensament adormit;
el repòs que el dia et veda
ara arriba a flor de dit.
Dolç silenci de la nit.

Ara veus descompartit
tot allò s´encavalla
amb la llum i amb el brogit.
Ara que la vida calla,
parla al fons del teu neguit.
Ara no cerquen baralla
la nuesa i el vestit.
Fred silenci de la nit.

Fosca pia, cel florit,
tremolar de cada estrella;
espurneig en el sentit,
sensació a la parpelle
de lo misteri i l´infinit..
Desengany que es descabella
dintre el cor agemolit;
cru silenci de la nit.

No gossesis llençar el crit
que ningú te´l sentiria;
ai, eixuga l ´ull humit
que el teu plor de res valdria,
si ets tan pobre i tan petit,
sembrador de cada dia,
sense gota de profit,
i ara sol a dins la nit!

Vés, reposa en el teu llit!
I tú, dóna-li la densa
son tranqui-la de l ´oblit;
a aquest magre brot que pensa,
que t´canr i té esperit,
vine amaga´l dins la immensa
balma fosca del teu pit,
gran silenci de la nit!

BUENOS DIAS:
Aquí tenéis un Poema que he traducido al castellano del que fue un gran escritor, José Maria de Segarra
CANCIÓN DEL CIELO ESTRELLADO
Dulce silencio de la noche,
ay que la sangre se enfría,
y el pulso va más aclarado;
se deshace aquel velo de seda
del pensamiento adormecido;
el reposo que el día veda
ahora arriba a flor de dedo.
Dulce silencio de la noche.


Ahora ves descompartido
todo aquello que se encabrita
con la luz y el ruido.
Ahora que la vida calla,
habla en el fondo tu desasosiego
Ahora no buscan pelea
la desnudez y el vestido.
Frio silencio de la noche.

Oscura piadosa, cielo florido,
temblar de cada estrella;
chispear en el sentido,
sensación en el párpado
del misterio infinito...
Desengaño que se despeina
dentro el corazón acelerado;
crudo silencio de la noche.

No te atrevieras a lanzar el grito
que nadie te lo oiría;
ay, seca el ojo húmedo
que tu lloro de nada valdría,
si eres tan pobre y tan pequeño,
sembrador de cada día,
sin gota de provecho,
¡y ahora el sol dentro de la noche!

¡Ves, reposa en tu cama!
Y tu, dale el denso
sueño tranquilo del olvido;
a este flaco brote que piensa,
que tiene carne y tiene espíritu,
ven escóndelo dentro de la inmensa
cueva oscura de tu pecho,
¡gran silencio de la noche!

Desde Valencia con cariño,(amb carinyo)Montserrat llagostera Vilaró


domingo, 16 de octubre de 2011

MIRAR Y ADMIRAR UN CUADRO

UNO DE LOS CUADROS DEL PINTOR VICENTE HERRERO CATALA, QUE ESTÁ EXPUESTO EN LA EXPOSICIÓN-
-LA IMAGEN LA HE ESCANEADO DEL PROGRAMA QUE ME DIERON EN LA EXPOSCIÓN-
-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LA IMAGEN-

BON DIUMENGE:
L´altre día vareig anar a veurer una exposició de quadres y escultures aci a Valencia, del pintor VICENTE HERRERO CATALA, que es el marit de la meva amiga CONCHA SIGNES del blog MIS COSAS
http://mis-otras-cosas.blogspot.com/



Vareig disfrutar moltíssim admirant els seus quadres.
A mi m´agrada contemplar els quadres amb tranquilitat per disfrutar de tots els seus detalls.
Justament en el Programa hi ha aquest quadre que hi escanejat, perque no amb varem permetre fer fotografías.
Aquest es un dels que més amb va agradar.

El blog d´aquest pintor es diu VICENTE HERRERO
http://vicente-herrero-catala.blogspot.com/



El meu punt de vista es que pinta uns quadres molt bonics.
PAU I BE.
Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró

BUEN DOMINGO:
El otro día fui a ver una Exposición en Valencia, del pintor VICENTE HERRERO CATALA, que es el marido de mi amiga CONCHA SIGNES del blog MIS COSAS
http://mis-otras-cosas.blogspot.com


Disfruté muchísimo viendo sus cuadros.
A mi, me gusta contemplar los cuadros con tranquilidad, para disfrutar de todos sus detalles.
Justamente en el Programa hay este cuadro que he escaneado, pues no me dejaron hacer fotografías.
Es uno de los que más me gustó.

El blog de este pintor se llama VICENTE HERRERO
http://vicente-herrero-catala.blogspot.com/

PAZ Y BIEN
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró.



jueves, 13 de octubre de 2011

UNA PELICULA QUE AMB VA ARRIBAR A L´ANIMA- UNA PELICULA QUE ME LLEGÓ AL ALMA-EL ARBOL DE LA VIDA tráiler en español



HOLA DE NOU:
Ahir tarda vaig ser molt feliç veient una de les pelicules més meravelloses per el meu gust,EL ARBOL DE LA VIDA.
Sabeu mentres le veia s´anaven despertan uns grans sentiments.
El poguer contemplar el miracle de la creació, amb l´aparició dels volcans, la creació del mar, les especies, tot amb maravellosos efectes especials, amb una música de fons per mi molt armoniosa.
El veurer com un dinosaure es carrega el seu company, s´hem va figurar com Cain i Abel.
Vareig plorar al veurer el naixement del fill del protagonista.
El pare que dona la sensació de ser una persona dura, pero en el fons es plé de tendresa.
Un dels fills que li demana a Deu en un moment d´enfado que es mori el seu pare, pero després l´estima
amb tot el seu amor i li dona el seu apoio.
I una de les sensacions més agradables es que amb va sentir com una sencilla i petitona criatura de Dèu en aquest Univers.
I també vareig sentir, que devant del Creador totes les races som iguals, ningú es més que ningú.
PAU, AMOR I ARMONIA.
Desde Valencia amb carinyo.

HOLA DE NUEVO:
Ayer tarde fui muy feliz viendo una de las películas más maravillosas a mi gusto EL ARBOL DE LA VIDA.
Sabéis, mientras la veia se me iban despertando unas sentimientos muy grandes.
El poder contemplar el milagro de la creación, con la aparición de los volcanes, la creación del mar, las especies, todo con unos maravillosos efectos especiales, con una música de fondo para mi muy armoniosa.
El ver como un dinosaurio se carga a su compañero, se me figuró como Cain y Abel.
Lloré al ver el nacimiento del hijo del protagonista.
El padre que da la sensación de ser una persona muy dura, en el fondo es una persona llena de ternura.
Uno de los hijos le pide a Dios que su padre se muera en un momento de enfado, pero después lo quiere con todo su amor y le da su apoyo.
Y una de las sensaciones más agradable es que sentí una sencilla y pequeña criatura de Dios en este Universo.
Tambien sentí, que delante del Creador todos las razas somos iguales, nadie es más que nadie.
PAZ, AMOR Y ARMONIA.
Desde valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

MIREU LA LLUNA DE DIA-MIRAD LA LUNA DE DIA



A LAS 8,15 DE LA MAÑANA HE HECHO ESTAS FOTOGRAFÍAS, DESDE LA VENTANA DEL COMEDOR DE MI CASA.
-SI CLICÁIS AGRADARÉIS LAS IMÁGENES-

BON DIA:

Mireu la lluna, que bonica i rodoneta lluieix aci a Valencia a las 8,15 h. del matí.
Sembla que ens vulgui donar el Bon día.
Es preciosa i al fons de una de les fotografies es veu el sol que acaricia els edificis amb la seus raijos.
Vos desitjo un dia meravellós.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENOS DIAS:

Mirad la luna, que bonito y redondita luce aquí en Valencia a las 8,15 h. de la mañana.
Parece que nos quiera dar los Buenos días.
Es preciosa y en el fondo de una de las fotografías se ve como el sol acaricia los edificios con sus rayos.
Os deseo un día maravilloso.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

miércoles, 12 de octubre de 2011

DECICAT A TOTES LES PILARS-DEDICADO A TODAS LAS PILARES Sierra de Luna Manolo Escobar El Ebro guarda Silencio karaoke



BON DIA:

A totes les Pilars els hi dedico aquest video..
Es d´ una película molt antiga i la veu del que canta es d´en Manolo Escobar.
FELICITAS PILARS!!!.
A baix poso la lletra de la cançó.
Desde Valencia amb carinyo.

BUENOS DIAS:

A todas las Pilares les dedico este video.
Es de una película muy antigüa y la voz que canta es de Manolo Escoibar.
¡!!!FELICIDADES PILARES!!!!.

Ahí tenéis la letra de la canción:

El Ebro guarda silencio
Al pasar por el Pilar,
la Virgen está dormida, la Virgen está dormida
no la quiere despertar.
Un carretero que viene
cantando por el rabal
lleva en el toldo pintada
una Virgen del Pilar.
Con trigo de cinco villas
viene de Sierra de Luna
y en los collarones llevan
campanas, campanas las cinco mulas.
Besos de nieve y de lumbre
lleva el aire del Moncayo
y las mulas van haciendo
heridas, heridas al empedrado.
Cruzando el puente de piedra
se oye una brava canción
de las torres las campanas, de las torres las campanas.
estando canto oración.
Dos besos traigo en los labios
a mi Virgen del Pilar,
uno me lo dió mi mabre,
el otro mi soledad.
El perro del carretero
juega con la mula torda.
y es que saben que han llegado,
llegado, llegado a Zaragoza.
El Ebro guarda silencio
al pasar por el Pilar,
la Virgen está dormida,
dormida,dormida, no la quiere despertar.

Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró


domingo, 9 de octubre de 2011

HI HAN BOLETS QUE PATEIXEN FRED- HAY SETAS QUE PADECEN FRIO




DEL LIBRO EN PERET QUE TENGO EN CASA HE ESCANEADO ESTAS PÁGINAS DEL EPISODIO QUE PUBLICO-MÁS ABAJO PONGO LA TRADUCCIÓN AL CASTELLANO-

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS PÁGINAS-

LA AUTORA Y DIBUJANTE DE ESTE LIBRO,LOLA ANGLADA I SARRIERA (NACIÓ EN BARCELONA EL AÑO 1893 Y MURIÓ EN TIANA (Maresme) EL AÑO 1984)

BON DIA: Estem al temps de bolets, encare que aquest any no se si n´hi haurán massas perque casi que no plou.Doncs avui tradueixo al castellá aquest episodi del llibre En Peret, de la autora que fou una gran dibuixant i escritora Lola Anglada.

BUENOS DIAS:
Ya estamos en tiempo de setas, aunque este año no se si habrán muchas pues casi que no llueve.
Aqui tenéis la traducción de las páginas que he escaneado más arriba, del libro que tengo en casa, titulado En Peret, de la autora que fue una gran dibujante y escritora Lola Anglada.

HAY SETAS QUE PADECEN FRIO
Mientras coge las setas amarillas, el chico y el perro oyen una voz que les dice:-¡Tengo frío...Tengo frío
¡No querían oir otra! El Tom se pone al acecho, y oyen de nuevo:
-¡Tengo frío, tengo frío!
Como el chico es un buen setero, adivina de quién es la voz, y advierte al perro:
-¡No te asustes!, que es un "fredolic"!
Entonces, levanta la pinaza y encuentra una "fredolic" que también va con su familia.¡Que bonita, también es esta familia de setas! Llevan vestido i un sombrero color gris perla.El chico los coge y los pone a la cesta.
El cesto ahora es muy bonito, porque lo ha decorado con romero y tomillo.

LA NOCHE

Peret ya ha cenado, y hoy se va a la cama muy contento. Se sube el cestito de setas a su habitación y se lo mira mil veces.
El ya quería encontrarse en aquel momento que le dirá al señor maestro:-"Aquí tiene este presente . Acepte este cesto de setas que le ofrezco con todo mi respeto!"
Su madre entra a la habitación a abrigarlo y ha darle el beso de costumbre. en el momento que su madre es fuera y la lamparita de aceite, es apagada, Peret se extraña al oir las voces de las setas, que le dicen:
-¡Tengo frío..., tengo frío!
El chico enciende la lamparita de aceite y ve que ls "frioleras" deben de tener mucho frío porque se han hundido el sombrero gris hasta los ojos.
Las "frioleras" no son ellas solas los que salen del cesto, sino que las otras setas tambien salen y bailan por la habitación; pero las del sombrero amarillo y verde no le hacen caso-.¡Venga bailar y bailar! Y el vuelve:
-¿Que no me oís?...¡Id a la cesta!
Tampoco no lo quieren obedecer. Y Peret ve que las únicas que se portan bien son las "frioleras" y una "rovellón ", que se han puesto a dormir. Y ahora el dice:
-¿Por qué no queréis hacer bondad como la "rovellón" y las "fredolics", que duermen?.
Las setas se han puesto a reir en oirlo y p0níendose de lado su sombrero verde le hacen muecas. Y también burlas las del sombrero amarillo. Y no todoi se termina aquí, sabéis que hacen?. suben a la cama del chico y ahora bailan por toda la cabecera. Y como se ha enfadado, no los quiere ver más, y apaga la lámpara de aceite. y les dice:
-¡Ya os lo haréis!-Y escucha los tragines que a oscuras tiene para bajar al zsuelo.
Peret se encoge dentro de las sábanas y sus ojos llenos de sueño se le cierran enseguida..

AL DIA SIGUIENTE

De buena mañana, la madre de Peret entra a la habitación a despertarle para ir a la escuela. Y también quiere darle una sorpresa; le lleva una cesta de rovellones y le dice:-No querías hacerle un presente al señor maestro de una cesta de setas? ¡Mira que rovellones tan bonitos nos llevó ayer el mozo!
El chico se levanta enseguida, y cuando ve la gran cesta de rovellones se pone muy contento. y bajando de la cama, dice:
-Madre, con estos rovellones, yo también le quería poner las setas que ayer cogí. Mírelos ¿verdad que hacen gozo?
La madre le quita la cestita y mirándose las setas que él cogió, se pone a reir. Y exclama:-Pobre señor maestro, si se las comiera!¡ Si supieras las malas bromas que gastan estas setas! Las amarillas son "pinatells" falsas, y los verdes son"ous de reig" también falsas. Sólo las "fredolics", puedes llevarle sin escrúpulos!.
Y ahora piensa:
-Las descaradas!...Por esto me hacían tantas burlas!
-AUTORA LOLA ANGLADA-

Desde Valencia con cariño,(amb carinyo),Montserrat Llagostera Vilaró

viernes, 7 de octubre de 2011

LA FE EN LA BLOGOSFERA


-EN ESTA POSTAL QUE TENGO EN CASA HE PUESTO UNA FRASE DE UNA CANCIÓN DE LLUIS LLACH-
-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LA IMAGEN-

0,00 h. 8 -10-2011

Hola:
En aquest molts bloguers estarán escribin sobre el tema de LA FE.
Només entreu al meu blog, ja veieu les Montanyes de Montserrat i es una manifestació de la meva Fe amb la Verge.
Pero la Fe es tantes i tantes coses.
A la postal de la rosa he posat una frase d´una canço d´en Lluis Llach.
"Fe es que creixin flors a cada instan".
Doncs si, perque que l´arbre faci fruits l´hem de podar.
Per que els nens/as siguin unes bones persones primer hem de sembrar una bona educació i la manifestació de la Fe s´ha de fer amb amor i soliraritat, que es el que ens va ensenyar Crist.
Be, jo parlo com a cristiana.
Pero respeto totes les filosofies, valors i creencias, mentres siguin plenes de Pau i Armonia.
La Fe m´ajuda cada día a despertarme amb l´esperança d´un nou día, demanant a Deu forces i energies, per el taraná de cada día, per ser una bona mare, esposa i sobretot bona persona.
PAU I BE.
Desde Valencia amb carinyo

0,00 h. 8-10-2011
Hola:

En este momento muchos blogueros estarán escribiendo sobre el tema de LA FE.
Nada más entrar en mi blog, ya veis las Montañas de Montserrat y es una manifestación de mi Fe en la Virgen.
Pero la Fe significa tantas cosas.
En la postal de la rosa he escrito una frase de una canción de Luis Llach "Fe es que crezcan flores a cada instante".
Pues si, para que el árbol de frutos hay que podarlo.
Para que los niños/as sean unas buenas personas, hemos de sembrar una buena educación y la manifestación de la Fe se ha de realizar con amor i soliraridad, que es lo que nos enseñó Cristo.
Bueno yo escribo como cristiana.
Pero respeto otras filosofías, valores y creencias, siempre que sean llenas de Paz y Armonía.
La Fe me ayuda al despertar cada día con la esperanza de un día nuevo, pidiendo a Dios fuerzas y energías, por el caminar de cada día, para ser una buena madre, esposa y sobretodo buena persona.
PAZ Y BIEN.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

SOR CECILIA DOS ANYS REGALAN TENDRESA-SOR CECILIA DOS AÑOS REGALANDO TERNURA EN LA BLOGOSFERA


-FELICIDADES SOR CECILIA-


BON DIA:
Avui fa dos anys que Sor Cecilia, amb la seva motxila carregada de tendresa, va començar el seu pelegrinatge per la blogosfera i ens va anar regalan la seva dolçura i amb els braços oberts va iniciar al seu acolliment a les persones que se li acosten. Comque jo visc a Valencia vareig tindre la sort de conexela personalment, doncs ella estava en el convent de clausura del Ordre de Predicadors de Sta. Catalina de Siena de Paterna(Valencia).
Vos puc dir que es una persona que irradia Pau.
Ara es va trasladar al Convent de Clausura de MM. Dominicas de S. José Calatayud (Zaragoza).
Si voleu entrar en el seu blog ESTOY A TU LADO, la seva direcció es:
http://estoyatuladosorcecilia.blogspot.com
¡FELICITATS SOR CECILIA!
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró

BUENOS DIAS:
Hoy hace dos años que Sor Cecilia, con su mochila cargada de ternura, empezó su peregrinaje
por la blogosfera regalándonos su dulzura y con los brazos abiertos inició su acogimiento a las personas que se le acercan.
Como yo vivo en Valencia tuve la suerte de conocerla personalmente, pues ella estaba en el Convento de Clausura de la Orden de Predicadores de Sta. Catalina de Siena(Valencia).
Os puedo decir que es una persona que irradia Paz.
Ahora esta en el convento de clausura MM. dominicas de S,. José de Calatayud (Zaragoza).
Si queréis entrar en su blog ESTOY A TU LADO su dirección es:
http://estoyatuladosorcecilia.blogspot.com
¡FELICIDADES SOR CECILIA!
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

miércoles, 5 de octubre de 2011

EL MEU ANGELET- MI ANGELITO

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LA IMAGEN-


BONA NIT:
Ja son les 23,30 i acabo de retratar aquest angelet que tinc en una pared del nostre dormitori.
Mare meva, que en té d´anys aques angelet.
Quan vareig neixar ja estava a casa dels meus pares.
I ja fa molts anys el meu pare m´el va donar. I aci está .

L´ANGEL DE LA SON
TE LES ALES BLANCAS,
EL CABELL D´OR FI,
EL VESTIT DE PLATA,
L´ANGEL DE LA SON,
ENTRA ADINS LA CAMBRA
I A LA MONTSERRAT,
ACULL EN SES ALES.

Aquesta Oració me l´ha recitaba cada nit el meu pare de petita, quan venia donar-me la bona nit.
Bona nit i bona hora fins demá si Deu vol.
Desde valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENAS NOCHES:
Ya son las 23,30 de la noche y termino de fotografiar este angelito que tengo en una pared de nuestro dormitorio.
Madre mía, cuantos años que tine este angelito.
Cuando nací ya estaba en casa de mis padres.
Y ya hace muchos años que mi padre me lo dió.Y aquí está.

EL ANGEL DEL SUEÑO,
TIENE LAS ALAS BLANCAS,
EL CABELLO DE ORO FINO,
EL VESTIDO DE PLATA.
EL ANGEL DEL SUEÑO,
ENTRA EN LA HABITACIÓN,
Y A LA MONTSERRAT,
ACOGE EN SUS ALAS.

Esta Oración me la recitaba mi padre cuando era pequeña y me venía dar las buenas noches.
Hasta mañana si Dios quiere.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró


lunes, 3 de octubre de 2011

JA ES FA DE NIT MÉS AVIAT- YA SE HACE DE NOCHE MÁS PRONTO

A LAS 19,30 DE LA TARDE YA HABÍA OSCURECIDO
EN AQUEL MOMENTO PASABA UN AVIÓN
EN LOS JARDINES DE LA PLAZA DONDE VIVO, HE HECHO ESTAS FOTOGRAFÍAS

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BONA NIT:
A les 19, 30 ja era fosc.
Desde els jardins de la Plaça on visc he fet aquestes fotografías.
Per primera vegada he lograt capotar un avió, aixó que per aquesta zona en passant molts.
Quan aneu a dormir vos desitjo que tingueu dolços sons.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENAS NOCHES:
A las 19,30 ya estaba oscuro.
Desde los jardines de la Plaza donde vivo he hecho estas fotografías.
Por primera vez he logrado captar un avión, y esto que por esta zona pasan muchos.
Cuando vayáis a dormir os deseo que tengáis dulces sueños.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

domingo, 2 de octubre de 2011

ALGUNS DETALLS DE LA MEVA CUINA-ALGUNOS DETALLES DE MI COCINA


ESTE RELOJ HACE QUE LAS COMIDAS SALGAN EN SU PUNTO

A ESTE ESTANTE, HECHO CON BUENA MADERA, LE TENGO UN CARIÑO ESPECIAL, PORQUE ME LO HIZO MI PADRE CUANDO ME CASÉ
Y QUE NO FALTEN LOS AJOS, Y EL TARRO DE LAS ACEITUNAS, QUE AHORA ESTÁN ELABORÁNDOSE, A MI MARIDO LE GUSTA COMPRARLAS CRUDAS Y PREPARARLAS EL.



ESTA MAÑANA HE HECHO ESTAS FOTOGRAFÍAS.

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BON DIUMENGE:

Aquest matí he fet unes quantes fotografíes dels reconets preferits de la meva cuina.
Es un dels llochs que m´agrada tenir més cuidats.
PAU, AMOR I ARMONIA
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUEN DOMINGO:

Esta mañana he hecho unas cuantas fotografías de los rinconcitos preferidos de mi cocina.
Es uno de los lugares que me gusta tener más cuidados.
PAZ, AMOR Y ARMONIA
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró